"Esas itibarıyla 1960’lı yıllardan sonra kurulmaya başlayan Tuzluçayır, Sivas, Çorum, Yozgat, Kayseri, Gümüşhane ve Artvin’den gelen insanların birlikte kurduğu, birlikte kültür ve inançlarını devam ettirmeye çalıştığı, çoğunluğunu Alevi ve solcu vatandaşların oluşturduğu bir semttir" Yazın, sahil kenarında martı sesleriyle uyanan tatilcilerin aksine; Sığırcık ve Karga
sesleriyle uyanan yoksul emekçi halkın teneke ve naylondan kurulu barakalardan, gecekonduya geçme sevdasının hayata tutunma mücadelesidir, çöplük...
Tuzluçayır..."Ne insanlar tanıdım Tuzluçayır’da. Yetmiş yaşında duvar sıvayan ustadan; ayakkabı boyayan küçük çocuğa... Elinde kınası kurumadan duvara slogan yazan genç kızdan, dizinde derman yokken Kızılay’a yürüyüşe giden yaşlı nineye kadar." diye yazan; Veli Bayrak'ın güzel öykülerinden yola çıktık. Yoldaş olmak isteyeni bekleriz...
Tuzluçayır, önemli bir mahalledir. Dikmen, İncirli gibi Sosyalist duruşun kalesidir. Tuzluçayır lise Direnişidir. "içerde çocuklarımızı öldürecekler" diye kendini siper eden Menekşe Anadır. 
Ana eli olmuştur her evde... Feyzullah Çınar, Mehmet Ali Karababa, İsmail İpek, Hüseyin Çırakman, Ali Kızıltuğ,
Ozan Şahturna, Mahmut Erdal, Sadık Gürbüz'dür. 
Ses olmuştur her evde... 
Muhlis - Muhibe Akarsu, Gülsün Metin, Sait Metin'dir. Madımak Ateşidir her evde...
Gezide ağaçlar sökülüp, gençler dövülürken; ağaçtır, çadırdır, candır Tuzluçayır...
Cami-Cemevi projesine karşı barikat, fetoşun-izzetullahın asimilasyon kuşatmasına
direnç gülüdür Tuzluçayır...
Elbette biz bütün bu değerleri, yaşanmışlıkları oyunda anlatamıyoruz. 
Gurbetin kendisi zaten ölümdü, onların gurbeti ablası Sanem'in ölümü ardından tutunmaya çalıştıkları Tuzluçayır da verilen ölüm-kalım mücadelesiydi. Veli ve Bayrak ailesinin yaşanmışlıklarından hüzünlenip, güleceğimiz öykülerden Serdar Doğan 'ın oyunlaştırıp, sahneye taşıdığı, Ankara Simurg Oyuncularının performanslarıyla seyircisiyle buluşuyor.